Derin’den Gelen

Derin’im, biricik kızım.

Bugün 2. doğumgünün. Nasıl sevinçli ve kıvançlıysam, bir o kadar da buruk ve durgunum.

Henüz ikincisi ama babanla yan yana giremediğin bir doğum günün bile oldu. Birlikte doğumgününü, o en mutlu anı annen ve seninle yeniden hatırlamak, yine seni kucağıma almayı çpk isterdim. Ama bu sefer olmadı. Çok üzgünüm, çok da özür dilerim.

Umarım sağlık ve keyifle dolu daha nice doğumgünlerini beraberce kutlarız. Gülüşünü ve derinden gelen sıcaklığını hep en derinlerimde hissederim.

Canım kızım, iyi ki doğdun, iyi ki bizlesin.

Bak aşağıda sana iyi dileklerini sunan herkesi sıraladım. Onları da unutma!

SemiSaaaaan,

Cok tesekkur ederim guzel dileklerin icin. Nice uzun yillari beraber gecirmek, o zilli kizinin buyudugunu guldugunu hep beraber gormek dilegiyle…
 
O zilli Derin Hanimefendi’nin dogumgununu de en icten dileklerimle kutlarim. Henuz gorup kucagima bastirmak kismet olmadi ama olsun, o da olacak insallah diyoruz…
 
Hepinizi sevgiyle kucakliyorum 🙂
Su gavunu kutlu dogum haftasi halasi

Derin’le Bir Dakika

Derin’le bir dakika, mutlandırıyor beni
Bir gülücük siliyor Derin, yılların dertlerini
Derin’le bir dakika, umutlandırıyor beni
Bir öpücük siliyor canım, yılların dertlerini

Hasret tükenmez gibi, ayrıyken bir dakika
Sevmek bir ömür sürer, gülüşmek bir dakika
Keyif tükenmez gibi, beraber bir dakika
Gülmek bir ömre bedel, keyifle bir dakika

Derin’le buluşmamız, o an tarihe geçti
Gözlerim gözlerini canım, bir dakikada içti
Kavuşmamızdan beri, bir koca yıl geçti
Gözlerim gözlerini Derin, tam bir yıldır içti.

Annemle İlk Anneler Günü

Yer: Tokyo – Tarih: 13 Mayıs 2012

Bugün, yorulduğumda bana kucak olan, keyfim yokken keyif veren, canım sıkıldı mı arkadaşım olan, sevgiye ihtiyacım olduğunda sevgilim olan, karnım acıktığında tatlım olan, gece yarısı uykumdan uyandığımda hep yanımda olan, düşmemem için yastık olan, beni fedakarlıkla büyüten annemin günü.

Onun yaptıklarının yanında benim tek diyebildiğim bir kuru kelime, anne!

İyi ki varsın, anne!

İçeride ve Dışarıda Aynı Süre

Yer: Narita – Tarih: 12 Mayıs 2012

Selam herkese,

Uzun zamandır sizlere seslenmedim. Şu sıralar çok meşgulüm de ondan. Söylemem gereken o kadar şey birikti ki, hangisinden başlamak gerek, karar veremiyorum.

Sindire sindire gidelim… Ne acelemiz var!

Birincisi dışarıda geçirdiğim toplam zaman, içeride geçirdiğim zamanı geçti! Yani artık dışarıda epey tecrübeli sayılırım. Hemen hemen kendi ayaklarım üzerinde duruyorum. Biraz koca popomu kaldırabilsem, oradan oraya emeklemek de işten değil. Sanırım bu hızda ilerlemeye devam edersem, yazın koşturuyor olacağım, yaşasın! İşte o zaman korkun benden, kaçarı yok, hepiniz benim gitmek istediğim yerlere geleceksiniz. Erkenden uyarımı yapayım.

Bu kadar gelişmeyi nasıl başardım? İşin sırrı ne? Cevabı çok basit! Son bir aydır okula gitmedim. Kaytardım mı? Hayır. Tam tersine canım babaannem ile beraber bir aylık yoğunlaştırılmış dil bilgisi, müzik, beden eğitimi ve gülmece programındaydım. Her gün saatler boyu babaannemle oyun, keyif, laklak, şarkı, uyku, atta! Kesinlikle okuldan daha keyifli bir 1 ay. Göz açıp kapayana dek geçti, gitti… Ama çok, çok güzeldi. İyi ki geldin babaanne!

Bugün bu seferlik son günümüzdü. Ben çok eğlendim, çok da alıştım sana, evde zaman geçirmeye… Bir sonrakine yaza görüşelim tamam mı bi’tanesi!

O zamana kadar yürümeye başlamış olurum sanırım, onun için yeni hedefler koyalım yaza… Mesela beraber yüzmeye çalışırız belki, olmaz mı?

O zamana kadar çok çok öpüyorum. Kocaman, kocaman..!